ข้อมูล

ใน AIP Advances จาก AIP Publishing นักวิจัยของมหาวิทยาลัย Portsmouth พยายามที่จะชี้แจงว่าข้อมูลเหล่านี้มีอยู่จริงมากน้อยเพียงใด และแสดงค่าประมาณเชิงตัวเลขสำหรับจำนวนข้อมูลที่เข้ารหัสในสสารที่มองเห็นทั้งหมดในเอกภพ ประมาณ 6 คูณ 10 ยกกำลังข้อมูล 80 บิต แม้ว่าจะไม่ใช่การประมาณครั้งแรก แต่แนวทางของการศึกษานี้อาศัยทฤษฎีสารสนเทศ Melvin M. Vopson ผู้เขียนกล่าวว่า "ความจุข้อมูลของจักรวาลเป็นหัวข้อถกเถียงกันมานานกว่าครึ่งศตวรรษ" "มีความพยายามหลายครั้งในการประมาณเนื้อหาข้อมูลของเอกภพ แต่ในบทความนี้ ฉันได้อธิบายถึงแนวทางที่ไม่เหมือนใครซึ่งระบุเพิ่มเติมว่าข้อมูลจำนวนเท่าใดที่สามารถบีบอัดลงในอนุภาคมูลฐานเดียว" ในการประมาณการ ผู้เขียนใช้ทฤษฎีสารสนเทศของแชนนอนในการหาปริมาณข้อมูลที่เข้ารหัสในอนุภาคมูลฐานแต่ละอนุภาคในเอกภพที่สังเกตได้เป็นข้อมูล 1.509 บิต นักคณิตศาสตร์ Claude Shannon ได้รับการขนานนามว่าเป็นบิดาแห่งยุคดิจิทัลเนื่องจากผลงานของเขาในด้านทฤษฎีสารสนเทศ ได้นิยามวิธีการนี้ในการหาปริมาณ ข้อมูล ในปี 1948 "นี่เป็นครั้งแรกที่ใช้วิธีการนี้ในการวัดเนื้อหาข้อมูลของเอกภพ และเป็นการทำนายเชิงตัวเลขที่ชัดเจน" วอปสันกล่าว "แม้ว่าจะไม่แม่นยำทั้งหมด แต่การทำนายเชิงตัวเลขก็เป็นช่องทางที่เป็นไปได้ในการทดสอบเชิงทดลอง" การวิจัยเมื่อเร็วๆ นี้ชี้ให้เห็นถึงวิธีที่ข้อมูลและฟิสิกส์มีปฏิสัมพันธ์กัน เช่น ข้อมูลออกจากหลุมดำได้อย่างไร อย่างไรก็ตาม ความสำคัญทางกายภาพที่แม่นยำของข้อมูลยังคงเข้าใจยาก แต่ทฤษฎีเชิงอนุมูลหลายทฤษฎียืนยันว่าข้อมูลเป็นข้อมูลจริงและสามารถวัดได้ ในการศึกษาก่อนหน้านี้ ข้อมูลที่ตั้งสมมติฐานของ Vopson เป็นสถานะที่ห้าของสสารควบคู่ไปกับของแข็ง ของเหลว ก๊าซ และพลาสมา และสสารมืดที่เข้าใจยากนั้นอาจเป็นข้อมูลได้ การศึกษาของ Vopson ยังรวมถึงที่มาของสูตรที่จำลองหมายเลข Eddington ซึ่งเป็นที่รู้จักกันดีอย่างแม่นยำ ซึ่งเป็นจำนวนโปรตอนทั้งหมดในเอกภพที่สังเกตได้ แม้ว่าวิธีการในการศึกษานี้จะไม่สนใจปฏิอนุภาคและนิวตริโน และตั้งสมมติฐานบางประการเกี่ยวกับการถ่ายโอนและการจัดเก็บข้อมูล แต่ก็มีเครื่องมือที่ไม่เหมือนใครสำหรับการประเมินเนื้อหาข้อมูลต่ออนุภาคมูลฐาน ขณะนี้สามารถใช้การทดลองเชิงปฏิบัติเพื่อทดสอบและปรับแต่งการคาดการณ์เหล่านี้ รวมถึงการวิจัยเพื่อพิสูจน์หรือหักล้างสมมติฐานที่ว่าข้อมูลคือสถานะที่ห้าของสสารในจักรวาล