ภาวะเหงื่อออกมาก

งานวิจัยใหม่จาก Rockefeller University ซึ่งดำเนินการโดยความร่วมมือกับนักวิทยาศาสตร์ที่ Duke University ใน North Carolina เผยให้เห็นเป็นครั้งแรกว่าความแปรปรวนอย่างมากในการรับรู้ของผู้คนต่อ androstenone มีสาเหตุส่วนใหญ่มาจากความแปรปรวนทางพันธุกรรมในตัวรับกลิ่นตัวเดียวที่เรียกว่า OR7D4 Androstenone ซึ่งพบในปัสสาวะและ ภาวะเหงื่อออกมาก ของผู้ชายมีความเข้มข้นสูงกว่าในผู้หญิง สัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมบางชนิดใช้เพื่อถ่ายทอดข้อมูลทางสังคมและทางเพศ และความสามารถในการรับรู้กลิ่นของ androstenone อาจมีผลกระทบทางพฤติกรรมที่กว้างไกลสำหรับมนุษย์ ในการศึกษาครั้งใหญ่ที่สุดที่เคยมีมา นักวิจัยจาก Rockefeller University ได้นำเสนอผู้เข้าร่วมเกือบ 400 คนด้วยกลิ่น 66 กลิ่นที่ความเข้มข้นต่างกัน 2 แบบ และขอให้พวกเขาให้คะแนนความพึงพอใจและความเข้มของกลิ่นแต่ละกลิ่น เมื่อนักวิทยาศาสตร์ที่ Duke University ระบุว่า OR7D4 เป็นตัวรับที่ androstenone เลือกกระตุ้น เลสลี่ วอสแชล รองศาสตราจารย์ Chemers Family และหัวหน้าห้องปฏิบัติการ Neurogenetics and Behavior ที่ Rockefeller University และ Andreas Keller ซึ่งเป็น postdoc ในห้องทดลองของเธอได้ร่วมมือกัน และเริ่มเก็บตัวอย่างเลือดจากผู้เข้าร่วมและแยก DNA ของพวกเขา ทีม Duke นำโดย Hiroaki Matsunami ใช้ DNA จากผู้เข้าร่วมแต่ละคนเพื่อจัดลำดับยีนที่เข้ารหัสตัวรับ OR7D4 "ด้วยชุดข้อมูลขนาดใหญ่นี้ เราสามารถพูดได้ว่าคนที่แสดงความแตกต่างของตัวรับนี้รับรู้กลิ่นนี้แตกต่างกัน" Vosshall กล่าว แม้ว่าจะเป็นที่สงสัยกันมานานแล้วว่าความสามารถในการรับรู้กลิ่นของ androstenone นั้นถูกกำหนดโดยพันธุกรรม แต่การศึกษานี้เป็นครั้งแรกที่ระบุความแปรผันในยีนเดี่ยวที่เป็นสาเหตุส่วนใหญ่ที่ทำให้ผู้คนรับรู้กลิ่นของ androstenone แตกต่างกันมาก ด้วยความร่วมมือของ Duke Vosshall และ Keller ระบุการกลายพันธุ์สองจุดที่เรียกว่า single nucleotide polymorphisms ตามยีน ซึ่งก่อให้เกิดตัวรับกลิ่นสองแบบ: RT และ WM ซึ่งต่างกันที่กรดอะมิโนสองตัว ในกลุ่ม ผู้เข้าร่วมที่มีจีโนไทป์ RT/RT รับรู้กลิ่นของ androstenone ว่าเหม็นและรุนแรง ในทางกลับกัน ผู้ที่มีจีโนไทป์ RT/WM มีแนวโน้มที่จะรับรู้แอนโดรสเตโนนว่าไม่พึงประสงค์น้อยกว่า หลายคนไม่ได้กลิ่น androstenone เลย แม้ว่าผู้เข้าร่วมบางคนที่มีจีโนไทป์ RT/WM จะได้กลิ่น androstenone แต่พวกเขาสัมผัสกลิ่นที่แตกต่างอย่างมากจากผู้ที่มีตัวรับที่ทำงานได้อย่างสมบูรณ์สองสำเนา: สำหรับพวกเขาแล้ว androstenone ไม่มีกลิ่นเหมือนปัสสาวะ มันมีกลิ่นวานิลลา "มีสองสิ่งที่เป็นอิสระต่อกันซึ่งน่าสนใจเกี่ยวกับกลิ่นนี้" เคลเลอร์ ผู้เขียนร่วมคนแรกกล่าว "หนึ่งคือมันเป็นสัญญาณทางสังคมที่เป็นไปได้ แต่อีกอันหนึ่งคือคนจำนวนมากไม่ได้กลิ่น" การกลายพันธุ์เพิ่มเติมสองจุดในผู้เข้าร่วมบางคนส่งผลต่อความไวต่อ androstenone ซึ่งหนึ่งในนั้นอาจทำให้มนุษย์ไวต่อกลิ่นนี้ Vosshall และ Keller สนใจว่ามันคืออะไรเกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงของกรดอะมิโนเหล่านี้ที่เปลี่ยนการรับรู้ของกลิ่นของ androstenone และการรับรู้ของสารประกอบที่มีศักยภาพนี้สามารถมีอิทธิพลต่อพฤติกรรมหรือไม่ Vosshall กล่าวว่า "เนื่องจากสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมบางชนิดใช้ androstenone เพื่อสื่อสารเรื่องเพศและการครอบงำภายในลำดับชั้นทางสังคมอย่างชัดเจน จึงเป็นเรื่องน่าสนใจที่จะคิดว่าสิ่งเดียวกันนี้อาจเกิดขึ้นกับมนุษย์หรือไม่" Vosshall กล่าว “ถ้าเป็นเช่นนั้น จะเกิดอะไรขึ้นกับมนุษย์ที่ไม่สามารถรับสัญญาณได้เพราะมีสำเนาของยีนที่ไม่ทำงาน? "