ภาวะหัวใจหยุดเต้น

ภาวะหัวใจหยุดเต้นฉับพลันทำให้ประมาณครึ่งหนึ่งของการเสียชีวิตด้วยหัวใจในยุโรปและหนึ่งในห้าเสียชีวิตโดยธรรมชาติ หัวใจหยุดเต้นหลังจากหัวใจเต้นผิดจังหวะ (ventricular fibrillation/tachycardia); นี่เป็นอันตรายถึงชีวิตภายในไม่กี่นาทีหากไม่ได้รับการรักษา ESCAPE-NET จัดทำขึ้นเพื่อค้นหาสาเหตุของภาวะหัวใจเต้นผิดจังหวะเหล่านี้ จึงสามารถป้องกันได้ ดร. ฮันโน แทน หัวหน้าโครงการ ESCAPE-NET และแพทย์โรคหัวใจ ศูนย์การแพทย์แห่งอัมสเตอร์ดัม เนเธอร์แลนด์ เตือนให้ระมัดระวังเมื่อตีความผลลัพธ์เหล่านี้ เขากล่าวว่า "ผลการวิจัยจำเป็นต้องทำซ้ำในการศึกษาอื่น ๆ ก่อนที่แพทย์หรือผู้ป่วยควรดำเนินการ" การศึกษาตรวจสอบว่า nifedipine และ amlodipine, dihydropyridines ที่ใช้กันอย่างแพร่หลายสำหรับความดันโลหิตสูงและโรคหลอดเลือดหัวใจตีบมีความเชื่อมโยงกับภาวะหัวใจหยุดเต้นนอกโรงพยาบาลหรือไม่ ขนาดยานิเฟดิพีนที่ใช้บ่อยที่สุดและศึกษาในงานวิจัยนี้คือ 30 มก. และ 60 มก. (มี 90 มก. แต่ใช้ไม่บ่อยนัก) และขนาดยาแอมโลดิพีนคือ 5 มก. และ 10 มก. แนวทางปฏิบัติมาตรฐานคือเริ่มด้วยขนาดยาที่ต่ำลง จากนั้นให้ขนาดยาที่สูงขึ้นหากความดันโลหิตหรืออาการเจ็บหน้าอกยังลดลงไม่เพียงพอ การวิเคราะห์ดำเนินการโดยใช้ข้อมูลจากทะเบียน Dutch Amsterdam Resuscitation Studies (ARREST, 2005-2011) และยืนยันใน Danish Cardiac Arrest Registry (DANCAR, 2001-2014) ทั้งสองเป็นส่วนหนึ่งของ ESCAPE-NET ผู้ป่วยที่มีภาวะหัวใจหยุดเต้นนอกโรงพยาบาลเนื่องจากภาวะหัวใจห้องล่างเต้นเร็ว/หัวใจเต้นเร็วได้รับการลงทะเบียน รวมทั้งกลุ่มควบคุมสูงสุด 5 กลุ่มต่อผู้ป่วย 1 รายที่ตรงกับอายุและเพศ การควบคุมมาจาก Dutch PHARMO Database Network และประชากรทั่วไปในเดนมาร์ก โดยรวมแล้ว การศึกษารวมผู้ป่วย 2,503 รายและกลุ่มควบคุม 10,543 รายในการวิเคราะห์ ARREST และผู้ป่วย 8,101 รายและกลุ่มควบคุม 40,505 รายในการวิเคราะห์ DANCAR การใช้ขนาดสูงในปัจจุบัน (?60 มก./วัน) แต่ไม่ใช่ขนาดต่ำ (<60 มก./วัน) นิเฟดิพีนมีความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญกับความเสี่ยงที่เพิ่มขึ้นของภาวะ หัวใจหยุดเต้น นอกโรงพยาบาล เมื่อเทียบกับการไม่ใช้ยาไดไฮโดรไพริดีน ด้วยอัตราต่อรองที่ 1.5 ใน ARREST และ 2.0 ใน DANCAR นิเฟดิพีนขนาดสูงยังสัมพันธ์กับความเสี่ยงที่เพิ่มขึ้นของภาวะหัวใจหยุดเต้นนอกโรงพยาบาลเมื่อเปรียบเทียบกับแอมโลดิพีนขนาดใด ๆ ด้วยอัตราต่อรองที่ 2.3 และ 2.2 ในทะเบียน ARREST และ DANCAR ตามลำดับ ไม่มีความเสี่ยงที่เกี่ยวข้องกับแอมโลดิพีน ผลลัพธ์ได้รับการสนับสนุนโดยการศึกษาในเซลล์หัวใจของมนุษย์ Dihydropyridines ทำหน้าที่ปิดกั้นช่องแคลเซียมชนิด L การศึกษาในห้องปฏิบัติการแสดงให้เห็นว่าในปริมาณที่ศึกษาในการตรวจสอบนี้ ยาทั้งสองชนิดปิดกั้นช่องไอออนเหล่านี้ ซึ่งจะทำให้ศักยภาพในการออกฤทธิ์ของเซลล์หัวใจสั้นลง ศักยภาพในการดำเนินการที่สั้นลงสามารถอำนวยความสะดวกในการเกิดภาวะหัวใจเต้นผิดจังหวะที่ทำให้หัวใจหยุดเต้นกะทันหัน นิเฟดิพีนขนาดสูง (60 มก.) ทำให้ศักยภาพในการออกฤทธิ์สั้นลงกว่าแอมโลดิพีนขนาดสูง (10 มก.) "นิเฟดิพีนและแอมโลดิพีนมักถูกใช้โดยแพทย์โรคหัวใจและแพทย์อื่น ๆ และตัวเลือกมักขึ้นอยู่กับความชอบและประสบการณ์ส่วนตัวของผู้สั่งจ่ายยา" ดร. ตันกล่าว "โดยทั่วไปถือว่ายาทั้งสองมีประสิทธิภาพและปลอดภัยเท่ากัน และไม่เกี่ยวข้องกับภาวะหัวใจหยุดเต้นกะทันหัน การศึกษานี้ชี้ให้เห็นว่านิเฟดิพีนขนาดสูงอาจเพิ่มความเสี่ยงต่อการเกิดภาวะหัวใจหยุดเต้นกะทันหันเนื่องจากภาวะหัวใจเต้นผิดจังหวะร้ายแรงถึงชีวิต ในขณะที่แอมโลดิพีนไม่เป็นเช่นนั้น หากสิ่งเหล่านี้ การค้นพบนี้ได้รับการยืนยันในการศึกษาอื่น ๆ อาจต้องนำมาพิจารณาเมื่อมีการพิจารณาการใช้ยาอย่างใดอย่างหนึ่ง" การค้นพบนี้อาจเป็นเรื่องที่น่าแปลกใจเนื่องจากยาทั้งสองชนิดมีการใช้งานมานานหลายปีและในผู้ป่วยจำนวนมาก คำอธิบายที่เป็นไปได้ว่าเหตุใดการค้นพบนี้จึงมีขึ้นในตอนนี้ก็คือ ภาวะหัวใจหยุดเต้นนอกโรงพยาบาลเป็นเรื่องยากมากที่จะศึกษาเนื่องจากเป็นหลักสูตรที่รวดเร็ว และต้องการชุดข้อมูลที่รวบรวมไว้โดยเฉพาะเพื่อจุดประสงค์นี้ จนถึงขณะนี้ มีบันทึกผู้ป่วยไม่เพียงพอที่จะทดสอบผลกระทบของยา ESCAPE-NET ทำให้สิ่งนี้เป็นไปได้ด้วยการเชื่อมโยงกลุ่มประชากรขนาดใหญ่ทั่วยุโรป รวมถึง ARREST และ DANCAR งานของ ESCAPE-NET จะมีการหารือใน 2 เซสชันที่ EHRA 2019 โดยเน้นย้ำถึงความสำคัญของการทำงานทั่วยุโรป2 และความก้าวหน้าในการป้องกันภาวะหัวใจหยุดเต้นกะทันหันระหว่างการเล่นกีฬา3 ดร. ตัน กล่าวว่า "ในฐานะสมาคมในยุโรป เราสามารถตรวจสอบการค้นพบของเราในประชากรที่แตกต่างกัน และเรานำความเชี่ยวชาญที่แตกต่างกันมารวมกัน ตัวอย่างเช่น ภาวะหัวใจหยุดเต้นกะทันหันระหว่างเล่นกีฬานั้นพบได้บ่อยในผู้ชายมากกว่าผู้หญิงถึง 19 เท่า และเครือข่ายนี้ช่วยให้เราประเมินได้อย่างครอบคลุม เหตุผลทางชีววิทยา (เพศ) และพฤติกรรม (เพศ) ที่อาจเกิดขึ้น"